Boks je borilački sport u kom se protivnici slične telesne težine udaraju šakama na kojima su postavljene rukavice. Borba se odvija u ograđenom pravougaonom ringu.
Cilj borbe je protivniku uputiti što više udaraca u delove tela iznad pojasa (glava, torzo) te
pri tome izbeći protivnikove udarce. Tako glasi neka osnovna definicija sporta koji nosi naziv i “plemenita veština”.
Današnja priča je o Laćarcu Bati Vukoliću, čoveku iz naroda, dobro poznatom u svom
mestu a i šire. Međutim, malo je onih koji znaju za njegove vrhunske rezultate koje je postizao kao mladić upravo u boksu.
Tokom svoje bokserske karijere imao je oko 80 borbi sa impresivnim procentom uspešnosti od čak 90%. Boksom je počeo da se bavi 1978. godine sa šesnaest godina. Kao sedamnaestogodišnjak 1979. uspešno je prošao specijalni lekarski pregled i stekao
pravo da nastupa u seniorskoj kategoriji.
Na omladinskom prvenstvu Vojvodine 1979. godine osvojio je bronzanu medalju u bantam kategoriji. Izvršni odbor takmičenja ga tada nagrađuje kao izuzetno talentovanog boksera i šalje na državno prvenstvo. Iste godine na omladinskom prvenstvu Jugoslavije u Puli osvaja treće mesto i bronzanu medalju.
Na drugom po redu memorijalnom turnir “Ivan Pelikant” 1980. godine Vukolić je proglašen za najmlađeg pobednika. Na tom turniru se takmičio u muva kategoriji. Na trećem memorijalu bivšeg trenera “Ivan Pelikant” dobija priznanje kao najborbeniji bokser.
Deset dana nakon toga boksovao je za mladu reprezentaciju Jugoslavije u Izmiru u Turskoj gde je osvojio bronzanu medalju. Tokom svoje karijere je osvojio niz medalja i priznanja. Imao je čast da u istoj ekipi BK “Vojvodina” nastupa sa braćom Kačar, legendama boksa u bivšoj Jugoslaviji. Milomir je danas penzioner, otac dvoje dece i ponosni deka Uroša i malog Lazara.
