Rođen je 22. decembra 1919. godine u Laćarku. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završio u svom selu, a posle toga je izučio kovački zanat. Od 1936. godine je radio u Sremskoj Mitrovici, Rumi, Novom Sadu i Šidu. Prve predstave o borbi prokomunistički organizovanih radnika stekao je u svojoj kući od oca Milanka, koji je bio hapšen zbog učešća u levičarskom pokretu i od brata od tetke Marinka Đurića iz Jarka, koji je radio u revolucionarnim studentskim organizacijama u Beogradu.
Oktobra 1941. godine postaje član Savez komunističke omladine Jugoslavije. Polovinom juna 1942. godine stupa u Četvrtu četu Prvog Fruškogorskog partizanskog odreda, a u februaru 1943. godine postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Do maja 1943. godine bio je borac, kurir i diverzant u Prvom Fruškogorskom odredu. Posle toga postaje komandir čete u Trećoj vojvođanskoj udarnoj brigadi, a zatim i komandant Trećeg bataljona.
U februaru 1943. godine zajedno sa Stevanom Petrovićem Briletom izveo je diverziju na vrdničku električnu centralu. A 26. avgusta 1943. godine je sa svojim bataljonom izveo diverzantski napad na neprijateljski transportni voz između Vognja i Sremske Mitrovice. U ovoj akciji eksplodiralo je nekoliko cisterni benzina i više vagona s municijom, a pruga je nekoliko dana bila nesposobna za saobraćaj.
U januaru 1944. godine prešao je iz Treće u Petu vojvođansku udarnu brigadu i postao zamenik komandanta brigade, a u aprilu iste godine postavljen je za komandanta Drugog Sremskog partizanskog odreda, a polovinom godine postaje i komandant Sremske operativne oblasti. Kada je na Fruškoj gori, 12. septembra 1944. godine, formirana Osma vojvođanska udarna brigada za njenog komandanta postavljen je Milan Korica Kovač. Na ovoj dužnosti on je ostao skoro do kraja rata.
Naročito se istakao u prelazima preko Dunava sa brigadom u borbenim uslovima: u oktobru 1944. godine kod sela Belegiša, i u novembru 1944. u Batinskoj bici. U batinskoj operaciji, u novembru 1944. godine, posle šestodnevnih borbi prsa u prsa, borci Osme vojvođanske udarne brigade, gazeći vodu do guše, oteli su od neprijatelja šest kilometara nasipa, načičkanog mitraljezima i branjenog topovima, i odbacili su Nemce sa Dunava prema Kneževim Vinogradima.
Posle oslobođenja zemlje završio je tenkovsko-oficirsku školu i Višu vojnu akademiju obavljajući istovremeno raznovrsne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji – načelnika oklopne brigade, načelnika odeljenja oklopnih jedinica u vojnom području itd. Posle penzionisanja 1964. godine, u činu pukovnika, obavljao je mnoge društveno-političke funkcije. Preminuo je 26. jula 1987. godine, a sahranjen na groblju u rodnom Laćarku.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
